Η Αγία Εκκλησία μας έχει τους δικούς της θησαυρούς, τους οποίους επιμελώς φυλάσσει και τους αποδίδει την πρέπουσα τιμή. Αυτή η ξεχωριστή θησαύριση και τιμή καταγράφεται στους ιερούς συναξαριστές όχι τυχαία, αλλά για να θυμίζει το χρέος των νεότερων στη διαφύλαξη των θησαυρών αυτών και την τιμή που αποδίδει η Αγία Εκκλησία μας. Ποιος είναι αυτός ο θησαυρός; Τα ιερά λείψανα των Αγίων και ιδιαίτερα η τιμία χειρ του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.
Σύμφωνα με την παράδοση του συναξαριστή, «όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς μετέβη στην πόλη Σεβαστή στην οποία είχε ενταφιασθεί το τίμιο λείψανο του Προδρόμου, παρέλαβε από τον τάφο τη δεξιά χείρα του Αγίου Ιωάννου και τη μετέφερε στην Αντιόχεια, δια της οποίας γίνονταν πολλά θαύματα. Λέγεται μάλιστα ότι κατά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ο Επίσκοπος ανύψωνε και την τιμία χείρα. Την ώρα της ανυψώσεως άλλοτε εκτεινόταν και άλλοτε συστελλόταν. Με την έκτασή της δήλωνε ευφορία καρπών, ενώ με τη συστολή δήλωνε ανέχεια και φτώχεια.
Στα περίχωρα της Αντιόχειας υπήρξε ένα αγριότατο θηρίο, που καιροφυλακτούσε σε κάποιο τρίστρατο πέρασμα και κατέτρωγε τους περαστικούς. Οι ειδωλολάτρες της περιοχής το είχαν θεοποιήσει και πίστευαν πως θα το εξευμένιζαν, αν του πρόσφεραν ένα θύμα αγνό και καθαρό, δηλαδή έναν έφηβο νέο ή μια νεαρά άγαμη κοπέλα. Και το θύμα το επέλεγαν διά κληρώσεως. Μια χρονιά ο κλήρος έπεσε σε μια νέα κοπέλα χριστιανή, της οποίας οι γονείς ήταν χριστιανοί. Μόλις το έμαθε ο πατέρας της, φωτίστηκε και έτρεξε για βοήθεια στον Τίμιο Πρόδρομο. Έπεσε στα γόνατα και με πολλά δάκρυα παρακαλούσε τον Άγιο Πρόδρομο να κάμει το θαύμα του και να σώσει τη μονάκριβη κόρη του.
Στο τέλος, προσκυνώντας το χέρι του Τιμίου Προδρόμου, δαγκώνει το μεγάλο δάχτυλο τον αντίχειρα και τον κόβει. Και όπως τον κρατούσε μέσα στα δόντια του, στο στόμα του, τρέχει γρήγορα προς το μέρος όπου είχαν οδηγήσει την κόρη του για να την κατασπαράξει το θηρίο. Μόλις φάνηκε το θηρίο, αμέσως με φοβερή αγριότητα επιτέθηκε και με ανοιχτό το στόμα. Τότε, ο πατέρας, με ψυχραιμία, ρίπτει το αγιασμένο δάχτυλο του Τιμίου Προδρόμου μέσα στο ανοιχτό στόμα του θηρίου κι εκείνο έπεσε αμέσως κάτω νεκρό. Συγχρόνως ξερνάει και βγάζει ακέραιο το αγιασμένο εκείνο δάχτυλο του Προδρόμου. Το θαύμα έγινε γνωστό σε όλους και προς τιμής του Προδρόμου ανήγειραν μεγαλόπρεπο ναό. Τα πολλά θαύματα που γίνονταν ανάγκασαν τους βασιλείς Κωνσταντίνο Ζ’ και Ρωμανό Β’ να μεταφέρουν το ιερό λείψανο του Προδρόμου από την Αντιοχεία στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι μαζί με τη Σύναξη του Τιμίου Προδρόμου, εορτάζουμε και την ανάμνηση της μεταφοράς της τιμίας χειρός του «της αψαμένης την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου» στη Βασιλεύουσα Πόλη.
Σήμερα η δεξιά του Προδρόμου φυλάσσεται άφθαρτη στην Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, η οποία τιμάται ως Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, όπου συνεχίζει να θαυματουργεί. Εξακολουθεί να δείχνει στους προσκυνητές τον δρόμο της σωτηρίας, τον Αμνό του Θεού, που είναι ο Σωτήρας του κόσμου.
Για την αντ. από την «Ορθ. Αλήθεια» της 31/12 /19
Ευαγγ. Ζύμαρης
